Lapland, Saariselkä

Het is alweer 2 weken geleden dat ik naar Lapland ging. Dinsdag 10 december heel vroeg in de ochtend vertrok de bus vanuit Jyväskylä richting Saariselkä. De bus was begonnen in Helsinki en zat dus al redelijk vol enthousiaste studenten. Na een rustige rit met een paar benzine-, eet- en plasstops, waren we rond 10.00u in Ranua, waar we een bezoek brachten aan Ranua Wild Life Park. Natuurlijk zaten de meeste dieren lekker warm binnen. Maar de echte winterdieren zoals de ijsberen, wolven en rendieren waren gewoon buiten. Doordat het sneeuwde en heel hard waaide, was het hier echt steenkoud. Hier ben ik ook een meisje uit Maastricht tegen gekomen, die dezelfde reis maakte: Gezellig! Na hier 2 uurtjes rondgelopen te hebben, gingen we weer verder richting noorden.
Onze 2e stop was in Rovaniemi en Santa Claus Village. Hier hebben we een bezoekje gebracht aan de Kerstman, zijn we de poolcirkel overgestoken en hebben we kaarten verstuurd vanuit het officiële postkantoor van de Kerstman. Als klap op de vuurpijl waren we erachter gekomen, dat je je paspoort kon laten stempelen met een officiële stempel van de Artic Circle.
Daarna was het nog ongeveer 260km rijden naar onze eindbestemming: Saariselkä, waar we rond 20.00u aankwamen. We konden onze ‘cabins’ in en maakten kennis met onze huisgenootjes voor die week. We hadden een leuk groepje: Marleen en Kelly kende ik al. Verder waren er nog 2 meiden uit Duitsland en 2 meiden uit Slowakije. Die avond niet meer veel gedaan. Gesetteld in de kamers (ik deelde de slaapkamer met Marleen), leuk gekletst en Glöggi gedronken.
De volgende ochtend moesten Marleen en ik al vroeg opstaan om naar de Husky-safari te gaan. Dit was echt een geweldige ervaring. Eerst kregen we uitleg en informatie over de Husky-farm en de honden zelf. Zo werd er verteld dat er ongeveer 170 honden op die boerderij woonden en dat er een duidelijk verschil was tussen de werkhonden en huisdieren. Een werkhond zou niet weten hoe zich te gedragen in een huis. Ook werd er verteld over de soorten. Officieel zijn er 2 soorten Husky’s: Siberische Husky’s en Alaska Husky’s. Maar omdat ze tegenwoordig fokken op snelheid, zijn er nog weinig pure Husky’s op de boerderij.
Vervolgens mochten we de puppy’s bekijken. Daar was natuurlijk iedereen enthousiast over. Ze hadden puppy’s van 3 maanden en van 4 weken. Allemaal natuurlijk heel schattig! Wat wij het grappigst vonden, was dat er een nanny-hond was. Deze hond corrigeerde de puppy’s telkens als ze iets verkeerds deden. Dat was heel leuk om te zien. Al had de vrouw van de boerderij wel al verteld dat de oude honden de jongen honden meer bijbrengen over het functioneren in de groep dan de mensen doen.
Daarna kregen we instructies over het besturen van de hondenslee. Dit leek ingewikkeld: veel handgebaren en wat er ook gebeurde: niet loslaten!! En toen gingen we naar de honden…. 10 slee’s van 5 of 6 honden per slee… Allemaal wild enthousiast blaffend… Wat een geluid! Daar word je wel even zenuwachtig van… !!! Maar toen we eenmaal weg waren, viel het enorm mee met de moeilijkheid. De honden luisterden heel goed en wisten de route natuurlijk wel uit hun hoofd.
Ik ben echt super blij dat ik me hiervoor opgegeven had. Dit maak je nooit meer mee!!
In de middag hebben we het centrum van Saariselkä verkend, wat souvenirwinkeltjes bekeken en naar de supermarkt geweest. ’s Avonds hebben we nog geprobeerd Noorderlicht te spotten, maar we konden de bekende heuveltop (de beste plek om Noorderlicht te zien, naar het schijnt) toen nog niet vinden. Het leverde gelukkig alsnog een mooie avondwandeling op.
Donderdag hadden we in de ochtend vrije tijd. We zijn naar de langste sleebaan van Europa geweest: ongeveer 1.5km lang! Dat was echt hilarisch! Wat een jeugdsentiment. Op van die rotte plastic sleetjes van de berg af. Was dat even lang geleden! Wat voor mij een herinnering was aan de mooie kinderjaren, was voor Marleen en Kelly (Chili en Griekenland) een compleet nieuwe ervaring. Ook heel grappig om te zien!
Marleen en ik zijn daarna nog gaan skiën. Marleen had dat ook nog nooit gedaan, dus het was een heel grappige ochtend.
Rond 17.00u moesten we verzamelen om richting de rendierenboerderij te gaan. Hier kregen we uitleg over de Saami-cultuur (de originele bewoners van Lapland) en over de rendieren. Ook mochten we een ritje maken in een rendierslee. Dat was wel anders dan de huskyslee, want bij de rendieren zaten alle sleeën aan elkaar vastgebonden, zodat je het gewei van het rendier van de slee achter je in je nek had. Dat zag er best griezelig uit, vooral omdat het verhaal van de voorzorgsmaatregelen rond de rendieren nog in je hoofd zat. Marleen en ik waren slim en kozen de laatste slee. Waarom? Geen rendier achter je! De avond werd afgesloten met een barbecue (niet met rendiervlees) en een Saami-lied.
Toen we ’s avonds weer thuis waren, gingen we eerst, zoals bijna elke avond, de sauna in en hebben we lekker in de sneeuw afgekoeld. Later zijn we met ons hele huisje en nog wat anderen naar de heuvel gegaan om te hopen op Noorderlicht. En al was het wat waterig, door de mist in de lucht: We hebben het gezien!! Geweldig! Maar ook zonder het Noorderlicht was dat uitzicht fantastisch! Alleen maar het licht van de maan (wat overigens de omgeving enorm verlichtte met al die sneeuw) en heel veel vallende sterren. Het was wel koud en winderig dus de 5 lagen kleren die ik aan had, waren niet overdreven.
Vrijdag gingen we naar Noorwegen en naar de Arctische Oceaan. Dat is een verhaal apart, dus daar wijd ik een heel nieuw reisverslag aan!
Op zaterdag was het helaas al weer tijd om naar huis te gaan. ’s Ochtends moesten we uitchecken, maar gelukkig konden we nog de hele dag dingen doen in het dorpje. Wij hebben het rustig aan gedaan en veel souvenirtjes gekocht. De dag hebben we afgesloten met een overheerlijke reindeerburger van de plaatselijke hamburgerzaak. Heel erg lekker!!
De bus vertrok om 17.00u uit Saariselkä en netjes op schema, rond 04.00u, kwamen we weer aan in Jyväskylä.
Het meest aparte aan Lapland is het licht (of in ons geval, het donker). De laatste zonsopgang was in november geweest, en de eerstvolgende zou in januari zijn. Dus wij hadden daar helemaal geen zonsopgang. Dit betekende gelukkig niet dat het de hele dag pikdonker was. De ‘dag’ bestond uit schemering, wat als het helder was betekende, een prachtige lucht met oranje, paars, roze en rode kleuren. Het lijkt me dan ook enorm leuk om eens terug te gaan in de zomer. Dan wordt het dus juist niet donker. 2 verschillende werelden op dezelfde plek.
Het was echt een geweldige reis met veel nieuwe ervaringen.